Werkgever aan het woord: "Vertrouwen en doorgaan"
In navolging van ons interview met Astrid van Dorsten, met als levensmotto “Wat kan wél”, spraken we in maart 2024 met haar werkgever, in de persoon van haar leidinggevende Jan Huisman. Op zijn voorstel vond dit gesprek plaats in het bijzijn van Astrid zelf.
|
Als Expertise Platform Parkinson & Werk hebben we regelmatig contact met mensen die de diagnose Parkinson hebben en aan het werk zijn. Interessante gesprekken over bijzondere werksituaties en -ervaringen. Deze verhalen zijn informatief en inspirerend, verhalen waar anderen hun voordeel mee kunnen doen. Dat geldt ook zeker voor de mensen die betrokken zijn bij deze werkende mensen met Parkinson, zoals de werkgevers, zorgprofessionals etc. In dat kader spraken we namens de werkgever van Astrid van Dorsten haar direct leidinggevende Jan Huisman (Afdelingsleider MAVO/MH). |
Zo gaat werkgever (leidinggevende) Jan om met Astrid, die leeft met de ziekte van Parkinson
Astrid van Dorsten is op het Willem van Oranje College gestart als docent Frans en sinds 2010 geeft ze daarnaast ook extra 1:1 begeleiding aan kinderen. Echter, na een niet voor dit artikel relevant zijnde maatregel, heeft Astrid afscheid moeten nemen van haar werk als docente Frans. Daarom is ze bij ons in 2017 decaan geworden, naast de 1:1 begeleiding die ze al gaf.
Achteraf kunnen we zeggen dat deze verandering van werk “goed” uitkwam toen ze in 2021 de diagnose ZvP kreeg.
Jan en Astrid halen nog wat herinneringen op uit de lange tijd die zij al samenwerken. Eerst als docenten, later als collega teamleiders , ja ook dat is Astrid geweest, en de laatste jaren waarin Jan haar leidinggevende is.
Jan: “Astrid vergeet nooit wat. Als zij een afspraak maakt zorgt ze wel dat die nagekomen wordt. Ze is daadkrachtig en vasthoudend. Daarnaast is ze ook flexibel en zorgt ze ervoor dat ze haar uren wel maakt. In de tijd van de organisatiewijzigingen maakte ze telkens uit eigen vrije wil plaats voor anderen en zorgde ze er wel weer voor dat zij een andere plek vond. Astrid functioneert ook in haar huidige rollen heel goed maar wordt soms “overvraagd”. Astrid: “Ja.. er kan altijd nog wel een plaatsje gemaakt worden voor een leerling die begeleid moet worden.” Dit is niet goed en daar moeten we wel wat mee.
“We hebben wekelijks gesprekken over het werk maar er is ook altijd de ruimte om even stil te staan bij hoe het gaat met ons”. De diagnose Ziekte van Parkinson verraste Jan wel. Hij kon de ziekte niet echt duiden, maar daar zorgt Astrid zelf wel voor. Zij informeert Jan daar waar ze denkt dat hij dat moet weten. Jan heeft de informatieportal gezien, maar dat is veelal voor Astrid nog niet van toepassing want ze heeft zich niet ziek hoeven melden.
Jan: “Astrid levert altijd! Ze heeft één keer aangegeven iets niet meer te willen en dat is het centraal staan op een podium tijdens een ouderavond. Dit leverde haar teveel stress op.”
Welke bijdrage kon en kun je leveren?
Jan: “We zijn altijd goede collega’s geweest. Ik bied haar een luisterend oor. Ik heb het volste vertrouwen in Astrid dat ze altijd haar afspraken nakomt, ze loopt nooit de kantjes eraf.”
Over haar werkplek: “Astrid was de eerste met een hoog-laag bureau, een touchscreen en een ergonomische muis. Met toestemming van de directie, en met hulp van de ict afdeling en de conciërges kwam dit voor elkaar.
Welke tips heb je voor leidinggevenden bij het begeleiden van iemand met parkinson?
Als een medewerker de diagnose parkinson krijgt, is dat zeker niet het einde. Probeer zoveel mogelijk ‘gewoon door te gaan’; de vraag is wat de diagnose betekent voor het uitvoeren van de taken, hoe die nog kunnen worden uitgevoerd. En als dat gaat, is er ondanks de diagnose, niets aan de hand.
