Als zelfstandige met parkinson aan het werk
Jos van Stiphout krijgt op 39-jarige leeftijd de diagnose ziekte van Parkinson. Hij heeft dan net zijn eigen horecazaak geopend. In 2015 komt Jos in aanmerking voor DBS, een therapie die toen nog niet standaard werd aangeboden. Hij is dolgelukkig met het resultaat, want: “Werken is voor mij essentieel!”
Was het voor jou altijd al duidelijk dat je in de horeca zou gaan werken?
“Ja, ik riep al in de eerste klas van de lagere school dat ik kok wilde worden. Wat me aantrok, weet ik eigenlijk niet zo goed. Ik denk dat ik thuis niets anders zag. Mijn vader heeft mij leren koken, niet eens bewust denk ik, dat ging vanzelf. Vanaf mijn 14e heb ik gewerkt als afwasser en vanaf die plek kon ik alles goed overzien in de keuken. Toen ik 20 jaar was, kookte ik al de hele kaart. Na mijn middelbare school ben ik naar de Hoge Hotelschool gegaan.”
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan: Jos wilde kok worden en geen manager. “Op de Hoge Hotelschool was dat snel duidelijk geworden. Ik ben met de opleiding gestopt en bij mijn vader gaan werken in het eetcafé.”
Werk
“Maar ik voldeed niet aan de verwachting van mijn vader en hij zei, dat ik maar elders moest gaan werken. Ik zag toen zelf een kans en ik heb me in het avontuur gestort door te gaan koken op Tenerife. Mijn ouders hadden goede vrienden die op Tenerife woonden en die zouden wel een oogje in het zeil houden. Tijdens mijn werk daar kwam ik in contact met een Baskische priester, die een aantal luxe restaurants bezat, een paar op het Spaanse vaste land en één in Washington DC. Daar heb ik van 1992 tot en met 1996 gewerkt.
Weer terug in ’s-Hertogenbosch, in 1997, ben ik begonnen met restaurant De Dirigent. Daar ben ik gebleven tot 2004, om vervolgens tot 2007 bij mijn broer in zijn hotel-bistro ’t Keershuys te gaan werken. Daarna bleef het kriebelen. Ik wilde graag weer iets voor mezelf en zo ben ik begonnen met Bodega Antonio.”
